18 maja minęła setna rocznica urodzin św. Jana Pawła II. Mieliśmy obchodzić je wyjątkowo uroczyście, lecz ze względu na panującą pandemię nie można było uczcić tego wyjątkowego Polaka.

Karol był jednym z trójki dzieci Wojtyłów. Wcześnie stracił najbliższe osoby. Gdy miał zaledwie 9 lat, zmarła matka, a trzy lata później brat Edmund. W 1939 roku wybucha II wojna światowa i Karol ciężko musiał pracować w kamieniołomach. Dwa lata później umarł jego ojciec. Karol bardzo przeżył śmierć najbliższych, pociechę znajdował w modlitwie. W 1942 roku postanowił studiować teologię i zostać księdzem. Tak rozpoczął się nowy etap w jego życiu – wkroczył na drogę do kapłaństwa. Spełniło się marzenia matki. Lolek należał do Boga.

16 października 1978 roku kardynał Karol Wojtyła został wybrany na papieża i przyjął imię Jan Paweł II. Wszystko zawierzył Matce Bożej. Jego pontyfikat był wyjątkowy, nie tylko ze względu na długość – blisko 27 lat, ale na świadectwo całego życia, przepełnionego także cierpieniem. Odszedł do domu Ojca 2 kwietnia 2005 roku.

Papież przełomu wieków dotarł do tysięcy milionów wiernych ze słowem Bożym i pocieszeniem; bronił najsłabszych i bezbronnych, troszczył się o sprawiedliwość, niósł pomoc duchową ludziom wszystkich ras i wyznań. Zmartwionych pocieszał, błądzącym pokazywał drogę, wątpiących wspierał radą.

Uczniowie Szkoły Podstawowej w Gorzupi włączyli się w obchody setnej rocznicy urodzin Papieża, przygotowując z tej okazji laurki dla św. Jana Pawła II. „We wszystkich tych sprawach niech modlitwa z naszych serc i ust popłynie. Ojcze Święty, jesteśmy, pamiętamy i czuwamy w każdej życia godzinie”.

(M. Kołomyjec)