Ochrona zdrowia i życia pracowników to bardzo ważny temat. Można to osiągnąć poprzez wyeliminowanie zagrożeń związanych z pracą lub chociaż ograniczenie ryzyka zawodowego. Bardzo ważnym do tego narzędziem jest ocena ryzyka zawodowego.

Przeprowadza się ją po to, by w sposób bezpieczny umożliwić przede wszystkim identyfikację wszelkich niebezpieczeństw związanych z pracą oraz oszacowanie możliwego ryzyka z nimi związanego. Następnie, zgodnie z normami prawnymi, należy stosować środki ochrony, a później kontrolować, czy są one odpowiednie. Ustalane są także, jeśli to konieczne, priorytety w działaniach zmierzających do ograniczenia lub eliminacji ryzyka zawodowego. Celem oceny jest również wykazanie pracownikom, ich przedstawicielom i organom nadzoru oraz kontroli, że przeprowadzono identyfikację i zastosowano właściwe środki. Kolejne atuty to dostosowanie wyposażenia stanowisk pracy oraz jej organizacji do możliwości psychofizycznych pracowników oraz zapewnienie, że podejmowane działania służą poprawie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.

W celu skutecznej realizacji obowiązku tej oceny najlepiej w konsultacji z pracownikami dokonać planu działań i go udokumentować. Powinien on zawierać w szczególności informacje o osobach odpowiedzialnych za koordynowanie działań związanych z oceną ryzyka zawodowego, wyznaczeniu przeprowadzających taką ocenę i ich systematycznym szkoleniu. Zaangażowani w ten szereg działań poprawiających bezpieczeństwo pracy powinni być zarówno przedstawiciele kierownictwa, jak i pracowników. Środki ochrony winny podlegać stałej kontroli, aby upewniać się, że są dalej skuteczne. W takim planie muszą też znaleźć się zapisy dotyczące dokumentowania oceny ryzyka, informowania pracowników o jej wynikach i wdrażanych procedurach poprawy warunków pracowniczych.

Ocenę ryzyka zawodowego przeprowadza się dla wszystkich zawodów, niezależnie od ich charakteru. Różnić mogą się natomiast zasady jej powtarzalności. W przypadku stanowisk stacjonarnych, np. pracy biurowej, ocenę przeprowadza się dla normalnych warunków pracy i nie wymaga się jej powtarzalności, chyba że zidentyfikowano nowe zagrożenia. Stanowiska niestacjonarne, charakteryzujące się ciągłymi zmianami, wymagają właściwej identyfikacji każdego z wykonywanych zadań w pracy oraz zapewnienia, że środki ochrony są stosowane niezależnie od zmiany miejsca, np. stosując te same zasady na różnych placach budów.

Decyzję o wyznaczeniu osób przeprowadzających ocenę podejmuje pracodawca. Zaleca się, aby w miarę możliwości powoływać zespoły złożone z przedstawicieli kierownictwa, pracowników i osoby odpowiedzialnej za BHP, nie zaś samych specjalistów z dziedziny bezpieczeństwa. To pozwoli na lepszą ocenę zagrożeń i podjęcie stosownych działań w celu ich eliminacji bądź radykalnego ograniczenia.

MATEUSZ BABIARZ

BM BHP EXPERT

609 150 476